Święty Łukasz nie należał do grona dwunastu Apostołów i nie poznał osobiście Jezusa. Był towarzyszem św. Pawła w jego podróżach misyjnych. Jest autorem trzeciej Ewangelii i Dziejów Apostolskich. Kim był św. Łukasz Ewangelista?Św. Łukasz Ewangelista – patronŚw. Łukasz Ewangelista – życiorysEwangelia św. Łukasza i Dzieje ApostolskieBibliografia Kim był św. Łukasz Ewangelista? Święty Łukasz był jedynym poganinem z pochodzenia, pośród czterech ewangelistów. Pochodził z Antiochii w Syrii, gdzie z zawodu był lekarzem (Kol. 4,14). Wcześnie przyjął chrzest i przyłączył się do gminy chrześcijańskiej, powstałej w tym mieście (ok. 42 roku). Podczas drugiej podróży misyjnej św. Pawła ok. roku 50 towarzyszył już apostołowi. Jakiś czas pozostawał w Filipach, dokąd dotarł ze św. Pawłem. Kilka lat później, gdy św. Paweł powracał z Grecji do Palestyny, znalazł się znowu przy nim i nie opuszczał go odtąd nawet po uwięzieniu apostoła. Jechał z nim do Rzymu i dotrzymywał mu towarzystwa podczas dwuletniego więzienia. O dalszych losach ewangelisty nic pewnego nie wiemy. Napisał dwie księgi dedykowane nieznanemu bliżej „szlachetnemu Teofilowi”: Ewangelię i Dzieje Apostolskie, pisane pięknym językiem greckim, choć prostym stylem, zdradzają hellenistyczne wykształcenie autora. Św. Łukasz jest sumiennym historykiem; jak sam wspomina, wszystko, czego nie widział, starał się dociec jak najdokładniej, wypytując naocznych świadków zdarzeń. Jego księgi powstały po roku 60. Najpierw powstała Ewangelia, a potem Dzieje Apostolskie. Wedle tradycji miał być także malarzem, szczególnie uzdolnionym jako portrecista, lecz co do tego nie ma jednak żadnej pewności. Nie wiadomo, gdzie, kiedy i w jaki sposób zakończył swoje życie. Tradycja mówi, że żył w bezżeństwie i doczekał wieku 84 lat. Źródła: [1] [2] Św. Łukasz Ewangelista – patron Św. Łukasz jest patronem lekarzy i malarzy. Wiele katolickich związków lekarzy i służby zdrowia obrało sobie św. Łu­kasza za szczególnego patrona. Podobnie uczyniło to wiele związków plasty­ków i artystów. Źródła: [2] [3] „Św. Łukasz malujący Madonnę”, Jan Gossaert (zw. Mabuse), ok. 1520 rok, licencja: domena publiczna Św. Łukasz Ewangelista – życiorys Ewangelistami nazywamy autorów Ewangelii, czyli opisu życia, działalności i nauki Jezusa Chrystusa. Są nimi dwaj Apostołowie, naoczni świadkowie: św. Mateusz i św. Jan oraz dwaj uczniowie apostolscy: św. Marek i św. Łukasz. Według Euzebiusza z Cezarei (zmarł ok. 340), pierwszego historyka Kościoła, św. Łukasz pochodził z Antiochii Syryjskiej. Potwierdza to św. Hieronim (zmarł ok. 420) i cała tradycja Kościoła. Prologi łacińskie z II wieku nazywają go wprost Syryjczykiem. Był poganinem a nie Żydem. Potwierdzać się to zdaje św. Paweł, kiedy w Liście do Kolosan wymienia najpierw przyjaciół i współpracowników z narody żydowskiego a potem z pogan. Apostoł Narodów umieszcza św. Łukasza w grupie drugiej, wśród nawróconych z pogaństwa. Św. Łukasz nie należał do 72 uczniów Pana Jezusa, jak to sugeruje św. Epifaniusz. Nie należy go także utożsamiać z uczniem, który zetknął się z Panem Jezusem po zmartwychwstaniu w drodze do Emaus, jak to twierdzi św. Grzegorz I Wielki i Teofilakt. Św. Łukasz był z zawodu lekarzem, jak pisze o tym św. Paweł w Liście do Kolosan (Kol 4,14). Należał także do ludzi wykształconych i dobrze obeznanych z ówczesną literaturą. Świadczy o tym jego piękny język grecki, wyrównany, gładki styl, dokładność informacji i umiejętność korzystania ze źródeł. Teodor Lektor (w. VI) pisze, że św. Łukasz był również malarzem i namalował obraz Matki Bożej, który zabrała z Jerozolimy cesarzowa Eudoksja, żona Teodozego I Wielkiego, i przesłała go w darze św. Pulcherii, siostrze cesarza. Odtąd legenda ta stała się powszechna. Do św. Łukasza jako autora zaczęły przyznawać się wszystkie starożytne obrazy, także nasz częstochowski. Nie mamy jednak na to żadnego potwierdzenia historycznego. Antiochia już w kilka lat po śmierci Pana Jezusa zapoznała się z Jego nau­ką. Przynieśli ją tutaj chrześcijanie w czasie prześladowania, jakie wybuchło, kiedy to zginął św. Szczepan, aresztowany został św. Piotr, a stracony św. Ja­kub Młodszy, Apostoł, po nim zaś św. Jakub Starszy. Można powiedzieć, że wtedy centrum Kościoła stała się Antiochia. Tu właśnie wyznawców Chrystu­sa zaczęto nazywać chrześcijanami. (Dz 11,26). W Antiochii przebywał po swoim cudownym uwolnieniu z więzienia św. Piotr. Także św. Paweł tu często przebywał, gdyż Antiochia była dla jego wypraw bazą wypadową. Św. Łu­kasz miał więc dosyć okazji, by się zetknąć z wyznawcami Chrystusa i obser­wować ich życie. Musiało być ono budujące. Jeszcze więcej oczarować musiała go nauka, którą z ust Apostołów słyszał. Dlatego około roku 50 po na­rodzeniu Pana Jezusa, a w kilkanaście lat po Jego śmierci, przyjął chrzest święty i przyłączył się do św. Pawła Apostoła. W końcowych pozdrowieniach Listu do Kolosan św. Paweł mówi o „Łukaszu, umiłowanym lekarzu”, natomiast w krótkim piśmie Pawłowym do Filemona jest on określony po prostu jako „współpracownik” apostoła, który wyznaje – w Drugim Liście do Tymoteusza – że ma u swojego boku tylko Łukasza jako wiernego przyjaciela. Św. Łukasz współdziałał więc ze św. Pawłem w misyjnym zaangażowaniu i należał do najwierniejszych towarzyszy św. Pawła w podróżach. Od trzeciej podróży (rok 58) św. Łukasz nie odstępował już św. Pawła. Wierność swoją okazał Apostołowi, kiedy w wię­zieniu w Rzymie sam jeden przy nim pozostał (2 Tm 4,11). Kiedy św. Paweł pozostawał dwa lata we więzieniu w Cezarei Palestyń­skiej, św. Łukasz miał dosyć czasu, by się przypatrzeć świadkom Pana Je­zusa i nawiązać z nimi bliższy kontakt. Żył wtedy jeszcze św. Piotr, św. Jakub Starszy i Najświętsza Maryja Panna. Dlatego mógł od nich zebrać bezcenne in­formacje, których nie znajdujemy w innych Ewangeliach. Nie wiemy, co działo się ze św. Łukaszem po męczeńskiej śmierci św. Pa­wła (67). Jako miejsca jego pobytu wymienia się: Achaję i Macedonię, a na­wet Włochy i Francję. Najprawdopodobniej jednak św. Łukasz został przez św. Pawła mianowany biskupem w jednym z miast Grecji. Autor prologu do jego Ewangelii, żyjący we wieku II, pisze, że św. Łukasz zmarł w Beocji (Grecja) w wieku 84 lat. Autor jednak nie wspomina o męczeństwie Ewangelisty, ale pisze tylko „zmarł pełen Ducha Świętego”. Dlatego świa­dectwa późniejsze, jakoby św. Łukasz miał ponieść śmierć za Chrystusa, należałoby odnieść do legendy. Nie wiemy, gdzie jest grób św. Łukasza. Do posiadania jego relikwii przy­znawali się i przyznają: Efez, gdzie w roku 1951 miano odnaleźć jego grób, Beocja, Wenecja i Padwa. Przez długie wieki pokazywano także relikwie św. Łukasza w Konstantynopolu, gdzie miały być przeniesione za panowania cesarza Justyniana ok. roku 527. Stąd miano je przewieźć do Wenecji a po­tem do Padwy (od roku 899). Do dnia dzisiejszego tam się znajdują w bazylice Św. Justyny w osobnej kaplicy. Ponadto kilkanaście jeszcze innych miast przyznaje się w przeszłości czy nawet obecnie do posiadania relikwii Świętego. Najstarszy wizerunek św. Łukasza można oglądać w bogatej mozaice w Rawennie, w kościele św. Witalisa. Pochodzi on z wieku VI. Już tam jest przy nim wół jako symbol jego Ewangelii, którą rozpoczyna od zjawienia się Archanioła Gabriela w świątyni jerozolimskiej kapłanowi Zachariaszowi. Przed tą świątynią składano Panu Bogu na ofiarę woły i owce. W katakumbach Kommodylli w Rzymie jest fresk z wieku VII, przedstawiający św. Łukasza w stroju rzymskim. Źródła: [3] [4] Ewangelia św. Łukasza i Dzieje Apostolskie Św. Łukasz zostawił po sobie: Ewangelię i Dzieje Apostolskie. Swoją staranność z jaką zabrał się do pisania Ewangelii potwierdza we wstępie słowami: „Wie­lu już starało się ułożyć opowiadanie o zdarzeniach, które się dokonały pośród nas, tak jak je przekazali ci, którzy od początku byli naocznymi świadkami i sługami słowa. Postanowiłem więc i ja zbadać dokładnie wszystko od pierw­szych chwil i opisać ci po kolei, dostojny Teofilu, abyś mógł przekonać się o całkowitej pewności nauk, których ci udzielono” (Łk 1,1—4). Jak więc wi­dzimy, chociaż św. Łukasz nie był świadkiem naocznym wydarzeń, które nam przekazał w swojej Ewangelii, to jednak badał świadków i od nich jako od pierwszego źródła czerpał wszystkie informacje. Formę i układ swojej Ewangelii ułożył podobnie do Ewangelii, które miał już w ręce, na­pisanych przez św. Mateusza i św. Marka. Ubogacił ją jednak we wiele no­wych szczegółów, które tamci pominęli. Tylko św. Łukasz prze­kazał nam: zwiastowanie narodzenia św. Jana Chrzciciela i Pana Jezusa, nawiedze­nie św. Elżbiety i narodzenie św. Jana, narodzenie Pana Jezusa, pokłon paste­rzy, ofiarowanie w świątyni i znalezienie Pana Jezusa w świątyni, naucza­jącego kapłanów, pierwsze wystąpienie Pana Jezusa w Nazarecie i pierwszą próbę zamachu na Jego życie, wskrzeszenie młodzieńca w Naim, opowiadanie o jawnogrzesznicy w domu Szymona faryzeusza, o posługiwaniu przy Chrys­tusie pobożnych niewiast, okrzyk niewiasty: „Błogosławione łono, które Cię nosiło i piersi, któreś ssał”, oburzenie Apostołów na pewne miasto w Samarii, które nie przyjęło Pana Jezusa, rozesłanie 72 uczniów. Św. Łukasz przekazał nam także szereg przypowieści, które pominęli inni Ewangeliści: O miłosier­nym Samarytaninie, o nieurodzajnym drzewie, o zaproszonych na gody we­selne, o zgubionej owcy i drachmie, o synu marnotrawnym, o przewrotnym włodarzu, o bogaczu i Łazarzu. Ponadto opisał: uzdrowienie 10 trędowatych, nawró­cenie Zacheusza itp. Ewangelia św. Łukasz jest najdłuższą z czterech Ewangelii. Złożona jest z aż 19 404 słów greckich. Jest najbardziej wyszukaną i zróżnicowaną pod względem stylistycznym i językowym. Nie mniej cennym jest dokument, który św. Łukasz zatytu­łował lub ktoś po nim wkrótce bardzo trafnie: Dzieje Apostolskie. Tylko na podstawie tego dokumentu wiemy, co działo się bezpośrednio po wniebo­wstąpieniu Pana Jezusa. Ponieważ był on również uczestnikiem podróży św. Pawła, opisał je z drobiazgową sumiennością. Źródła: [3] [4] Bibliografia Biskup Karol Radoński, Święci i błogosławieni Kościoła katolickiego, Księgarnia św. Wojciecha, 1947O. Hugo Hoever, Żywoty Świętych Pańskich, Warmińskie Wydawnictwo Diecezjalne, Olsztyn 1995Ks. Wincenty Zaleski SDB, Święci na każdy dzień, Wydawnictwo Salezjańskie, Łódź 1982Praca zbiorowa pod red. Antonio Tarzia, Święci na każdy dzień, Wydawnictwo Jedność, Kielce 2011 Grafika główna: Obraz włoskiego malarza – Guido Reni, 1621 rok, licencja: CC BY-SA Ciekawe artykuły: Niezwykły życiorys: Polub nas: Tagi:

Zajrzyj też na półkę: Czytelnia 18 października Święty Łukasz, Ewangelista Euzebiusz z Cezarei i Tertulian piszą, że rodzinnym miastem św. Łukasza była Antiochia Syryjska. W tym cała tradycja jest zgodna. Był poganinem, a nie Żydem. Zdaje się to potwierdzać pośrednio św. Paweł Apostoł, kiedy w Liście do Kolosan wymienia najpierw swoich przyjaciół i pomocników z narodu żydowskiego, a potem z pogaństwa. Łukasza umieszcza w grupie drugiej (Kol 4, 10-14). Naukę Chrystusa Łukasz przyjął przed przystąpieniem do św. Pawła. Nie należał do 72 uczniów Pana Jezusa, jak o tym pisze św. Epifaniusz, ani też nie należy go utożsamiać z uczniem, który z Jezusem zetknął się w dzień Jego zmartwychwstania w drodze do Emaus, jak to twierdzą św. Grzegorz Wielki i Teofilakt. Z zawodu Łukasz był lekarzem, jak o tym pisze wprost św. Paweł Apostoł (Kol 4, 14). Należał do ludzi wykształconych i doskonale obeznanych z ówczesną literaturą. Świadczy o tym jego piękny język grecki, kronikarska dokładność informacji i umiejętność zdobywania źródeł. Jego znajomość judaizmu jest powierzchowna, a łacińskie imię wskazuje na jego pochodzenie. Około 40 r. po narodzeniu Chrystusa i ok. 7 lat po Jego śmierci zapewne w samej Antiochii stał się wyznawcą Chrystusa. Około 50 r. po raz pierwszy spotyka na swojej drodze św. Pawła, przyłącza się do niego jako uczeń, towarzysz podróży i lekarz. Nie wiemy, dlaczego dopiero w Troadzie św. Paweł zabrał go ze sobą w długą podróż apostolską (Dz 16, 10-17). W Filippach św. Paweł go zostawia, znowu nie wiemy z jakiej przyczyny. Dopiero w trakcie trzeciej podróży, która rozpoczęła się w 58 r., Łukasz przyłącza się ponownie do Apostoła, aby go już więcej nie opuścić. Towarzyszy mu do Jerozolimy, potem zaś do Rzymu. Swą wierność Łukasz posunął tak dalece, że jako jedyny pozostał przy św. Pawle w więzieniu w Rzymie (2 Tm 4, 11). W czasie aresztowania i dwóch lat więzienia św. Pawła w Cezarei Palestyńskiej Łukasz miał dosyć czasu, aby zapytać naocznych świadków o szczegóły, które przekazał w swojej Ewangelii. Nie wiemy, co działo się z Łukaszem po męczeńskiej śmierci św. Pawła (+ 67). Ojcowie Kościoła i liczne legendy wymieniają wiele różnych miejsc (Achaję, Galię, Macedonię itp.), w których miał nauczać. Wydaje się to mało wiarygodne. Bardziej prawdopodobna wydaje się wzmianka, w której autor pewnego prologu do Ewangelii (pochodzącego z II w.) twierdzi stanowczo, że Łukasz zmarł w Beocji przeżywszy 84 lata. Tak dawna wzmianka, sięgająca czasów niemal apostolskich, zasługuje na wiarę. Autor nie wspomina jednak o śmierci męczeńskiej, pisze tylko, że Łukasz zmarł "pełen Ducha Świętego". Dlatego późniejsze świadectwa o jego męczeńskiej śmierci są raczej legendą. Łukasz zostawił po sobie dwie bezcenne pamiątki, które zaskarbiły mu wdzięczność całego chrześcijaństwa. Są nimi Ewangelia i Dzieje Apostolskie. Chociaż sam prawdopodobnie nie znał Jezusa, to jednak badał świadków i od nich jako z pierwszego źródła czerpał wszystkie wiadomości. Formę i układ swej Ewangelii upodobnił do tekstu poprzedników, czyli do Mateusza i Marka. Ubogacił ją jednak w wiele cennych szczegółów, które tamci pominęli w swoich relacjach. Jako jedyny przekazał scenę zwiastowania i narodzenia Jana Chrzciciela i Jezusa, nawiedzenie św. Elżbiety, pokłon pasterzy, ofiarowanie Jezusa i znalezienie Go w świątyni - jest więc autorem tzw. Ewangelii Dzieciństwa Jezusa. Zawdzięczamy mu niejeden szczegół z życia Matki Bożej. On także przekazał pierwsze wystąpienie Jezusa w Nazarecie i próbę zamachu na Jego życie, wskrzeszenie młodzieńca z Nain, opowiadanie o jawnogrzesznicy w domu Szymona faryzeusza, o posługiwaniu pobożnych niewiast, zapisał okrzyk niewiasty: "Błogosławione łono, które Cię nosiło", gniew Apostołów na miasto w Samarii, rozesłanie 72 uczniów oraz przypowieści: o miłosiernym Samarytaninie, o nieurodzajnym drzewie, o zaproszonych na gody weselne, o zgubionej owcy i drachmie, o synu marnotrawnym, o przewrotnym włodarzu, o bogaczu i Łazarzu. Przekazał nam scenę uzdrowienia dziesięciu trędowatych i nawrócenie Zacheusza. Bardzo cennym dokumentem są także Dzieje Apostolskie. Jest to bowiem jedyny dokument o początkach Kościoła, mówiący o tym, co się działo po wniebowstąpieniu Jezusa. Ponieważ w wielu wypadkach Łukasz sam był uczestnikiem opisywanych wydarzeń, związanych z podróżami apostolskimi św. Pawła, dlatego przekazał ich przebieg z niezwykłą sumiennością. Dante określił Łukasza "historykiem łagodności Chrystusowej". Nie wiemy, gdzie znajduje się grób św. Łukasza. Przyznają się do posiadania jego relikwii Efez, Beocja, Wenecja i Padwa. Przez długie wieki pokazywano i czczono relikwie św. Łukasza w Konstantynopolu. Tam miały być przeniesione za cesarza Justyniana (ok. 527). Potem relikwie przewieziono do Wenecji, a stąd w czasie najazdu Węgrów miały być umieszczone dla bezpieczeństwa w Padwie (899). Do dnia dzisiejszego pokazują je tam w kaplicy bazyliki św. Justyny. Św. Łukasz jest patronem Hiszpanii i miasta Achai; introligatorów, lekarzy, malarzy i rzeźbiarzy, notariuszy, rzeźników, złotników. Według legendy malował portrety Jezusa, apostołów, a zwłaszcza Maryi, Matki Bożej. Jeden z nich, jak opisuje Teodor Lektor z VI wieku, cesarzowa Eudoksja, żona Teodozego II Wielkiego, zabrała z Jerozolimy i przesłała św. Pulcherii, siostrze cesarza. Według innej opowieści kopią jednego z obrazów św. Łukasza jest ikona jasnogórska. W ikonografii św. Łukasz prezentowany jest jako młodzieniec o ciemnych, krótkich, kędzierzawych włosach, w tunice. Sztuka zachodnia ukazuje go z tonsurą lub łysiną, czasami bez zarostu. Bywa przedstawiany, gdy maluje obraz. Jego atrybutami są: księga, paleta malarska, przyrządy medyczne, skalpel, wizerunek lub figura Matki Bożej, wół, zwój. Więcej informacji: Biblia Tysiąclecia Ewangelia św. Łukasza Biblia Tysiąclecia Dzieje Apostolskie Wydawnictwo Diecezjalne Sandomierz Nowy Testament. Ewangelia św. Łukasza Mały, poręczny format. Edycja św. Pawła Ewangelia wg św. Łukasza Tekst Ewangelii wg św. Łukasza z komentarzem, opracowany przez Zespół Biblistów Polskich z inicjatywy Towarzystwa Świętego Pawła. Wersja "kieszonkowa". bp Kazimierz Romaniuk Ewangelia wg św. Łukasza Księga autorstwa pisarza dobroci, miłosierdzia i współczucia człowiekowi skupia się na tych, którzy wydają się najmniej godni łaski, na najbiedniejszych i prześladowanych. Zawiera bogate informacje o Matce Bożej. Tłumaczenie bp. Kazimierza Romaniuka. Poręczny format. Wydawnictwo Pallottinum Ewangelia według świętego Łukaszaw przekładzie z języka greckiego Prezentowana pozycja to publikacja Wydawnictwa "Pallottinum" zawierająca tekst Ewangelii według świętego Łukasza pochodzący z dziewiątego wydania Nowego Testamentu Biblii Tysiąclecia. Ewangelia wg św. Łukasza, jedna z czterech Ewangelii wchodzących w kanon Nowego Testamentu, spisana najprawdopodobniej na polecenie i pod nadzorem Pawła Apostoła. Zawiera cały szereg przypowieści biblijnych i informacji o cudach czynionych przez Jezusa. W sposobie przedstawiania zbawczego dzieła Jezusa, podobnie jak w Listach Pawła, na plan pierwszy wysuwa się temat męki i zmartwychwstania. Święty Łukasz Ewangelista Michał Gryczyński Św. Łukasz Badacz dokładny Andrzej Macura Patron trzeźwo myślących ks. Stanisław Mędala CM Św. Łukasz bp Kazimierz Romaniuk "Łukasz, umiłowany lekarz" Marek Wójtowicz SJ Ewangelista Bożej dobroci ks. Jan Pietrzyk Św. Łukasz Ewangelista - patron służby zdrowia ks. Kazimierz Kubat SDS "Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało" Żywoty Świętych Pańskich (1937 r.) Żywot świętego Łukasza, Ewangelisty Św. Łukasz Ewangelista - atrybuty Leszek Śliwa Spojrzenie malarza Leszek Śliwa Z wołem u boku Leszek Śliwa Święty Łukasz przed ukrzyżowanym Chrystusem Leszek Śliwa Święty Łukasz ks. Stanisław Włodarczyk Dzieło św. Łukasza Autor przygląda się dziełu św. Łukasza (jego Ewangelii i Dziejom Apostolskim) w świetle świadectw pozabiblijnych i odkryć archeologicznych. Z pomocą tej książki czytelnik może swobodniej poruszać się w środowisku kulturowym Nowego Testamentu i lepiej zrozumieć przesłanie religijne, zawarte w dziele teologicznym św. Łukasza. Korzystając zarówno z dawnych jak i najnowszych badań archeologicznych, prowadzonych w Ziemi Świętej, zwłaszcza przez franciszkańską Szkołę Biblijną z Jerozolimy, ks. prof. Włodarczyk daje polskiemu czytelnikowi praktyczną pomoc do samodzielnej lektury tekstu świętego. Bogusław Nosek Rozmowy ze św. Łukaszem Jest to swoiste rozważanie Ewangelii i Dziejów Apostolskich według św. Łukasza w formie pytań - kierowanych wprost do Ewangelisty przez młodych czytelników - i odpowiedzi opartych na najnowszych osiągnięciach egzegezy. Klemens Stock SJ Jezus dobrocią BożąOrędzie Ewangelii św. Łukasza Na książkę tę składa się 40 rozdziałów, będących komentarzem do niedzielnych i świątecznych czytań z Ewangelii św. Łukasza w roku liturgicznym C. ks. Franciszek Mickiewicz SAC Nowy Komentarz BiblijnyEwangelia wg św. Łukasza 1-11 W dziejach Kościoła Ewangelia według św. Łukasza należała do szczególnie ulubionych pism Nowego Testamentu. Ksiądz Mickiewicz obszernie i wyczerpująco omawia kolejne perykopy tej Ewangelii. Na szczególną uwagę zasługuje wszechstronność autora, a zarazem jego umiejętność syntetyzowania problematyki literackiej. Żadnej ważniejszej kwestii nie pozostawia bez omówienia. Komentarz odznacza się przejrzystością, dzięki czemu omawiane zagadnienia stają się bliskie i zrozumiałe dla każdego czytelnika. W kwestiach dyskusyjnych autor przedstawia różne spojrzenia, uzasadniając albo opowiadając się za rozwiązaniem najbardziej zrównoważonym i najczęściej przyjmowanym już wcześniej. ks. Franciszek Mickiewicz SAC Nowy Komentarz BiblijnyEwangelia wg św. Łukasza 12-24 W dziejach Kościoła Ewangelia według św. Łukasza należała do szczególnie ulubionych pism Nowego Testamentu. Ksiądz Mickiewicz obszernie i wyczerpująco omawia kolejne perykopy tej Ewangelii. Autorskie tłumaczenie tekstu biblijnego i obszerny komentarz będą cenną pomocą dla tych, którzy zechcą zgłębić przesłanie Jezusa Chrystusa zawarte w Ewangelii według św. Łukasza. Elena Bosetti I wyjaśniał im PismaKomentarz do Ewangelii wg św. Łukasza. Łukasz, głęboko zafascynowany motywem drogi słowa Bożego oraz różnorodnością form działania Ducha Świętego, z pewnością był pod wielkim wrażeniem osobowości św. Pawła i jego całkowitego poświęcenia się dla spraw Kościoła. Podziwiał także współpracowników Apostoła Narodów - tak mężczyzn, jak i kobiety. Jako jego wierny towarzysz i duchowy spadkobierca, wydaje się być ewangelistą najbardziej kompetentnym w temacie drogi słowa Bożego. Ewangelia Łukasza ukazuje wędrówkę, a właściwie bieg Dobrej Nowiny: z nieba na ziemię, z Jerozolimy do Nazaretu i ponownie z Nazaretu do Jerozolimy, a następnie aż po najbardziej odległe krańce świata. Idąc śladem Łukasza, możemy się dowiedzieć, co dokładnie oznacza słowo "ewangelizacja", jakie są jej owoce oraz czym charakteryzuje się modlitwa Jezusa i Jego uczniów - tak mężczyzn, jak i kobiet. oprac. zbiorowe Biblia dla każdego Ewangelie: Św. Mateusza, Św. Marka, Św. Łukasza, Św. Jana i Dzieje Apostolskie Meynet Roland Czytaliście Świętego Łukasza?Przewodnik, który prowadzi do spotkania Jest to rodzaj niekonwencjonalnego przewodnika po stronicach Ewangelii św. Łukasza, który pozwala odkryć tajniki budowy tego wspaniałego tekstu, lepiej i pełniej go zrozumieć. Autor proponuje nowy sposób odczytania Ewangelii św. Łukasza za pomocą metody analizy retorycznej. Książka adresowana jest przede wszystkim do biblistów, teologów, a także filologów różnych specjalności zainteresowanych nowoczesną analizą tekstu literackiego. Fabrizio Iodice ABC katechezyLektura Ewangelii Mateusza, Marka, Łukaszai Dziejów Apostolskich Aby jak najpełniej odkryć sens Pisma Świętego, warto przy jego lekturze sięgać po odpowiednie komentarze. Niniejsza publikacja zawiera najważniejsze informacje o Ewangeliach synoptycznych oraz o opowiedzianej w Dziejach Apostolskich historii pierwotnego Kościoła. Silvano Fausti Wspólnota czyta Ewangelię według św. Łukasza Rzetelnie przygotowany, przystępnie opracowany komentarz do Ewangelii Łukaszowej. Autor z wielką kompetencją wyjaśnia tekst Ewangelii niemal słowo po słowie, ukazując także najważniejsze przesłanie dla każdego człowieka na dzisiaj i na przyszłość. Ogromna pomoc dla wszystkich, którzy chcą zgłębiać i świadomie czytać stronice Biblii. ks. Józef Pierzchalski SAC Medytacje ze świętym Łukaszem Brak modlitwy i medytacji często nie wynika z tego, że nie chcemy się modlić, lecz z tego, że nie wiemy jak. Książka pomaga odkryć prostotę medytacji i jej głęboki związek z naszymi codziennymi przeżyciami, emocjami i zranieniami, z tym, co stanowi zwyczajną treść codzienności. Ci, którzy tak właśnie pragną poszukiwać Boga, znajdą w Medytacjach pomoc i wsparcie dla siebie. Adam Ligęza, Michał Wilk I dadzą mu imię EmmanuelRozmowy o czytaniach liturgicznych okresu AdwentuEwangelia wg św. Łukasza Książka napisana jest w formie dialogu (pytania i odpowiedzi). Ukazuje problematykę tekstów biblijnych czytanych podczas liturgii Adwentu. Oparte na rzetelnej wiedzy biblijnej wyjaśnienia pozwalają czytelnikom poznać sposób myślenia autorów natchnionych i zrozumieć sens świętych tekstów. Piotr Ślęczka SDS Uzdrowienia w Ewangelii według św. Łukasza Pan Jezus na różne sposoby pomagał ludziom. Wypędził z opętanego złego ducha, uzdrowił teściową Piotra oraz człowieka sparaliżowanego siedzącego przed świątynią. Nie odmówił pomocy słudze setnika z Kafarnaum. Nie zawahał się dotknąć trędowatego i przebaczyć jawnogrzesznicy. Wzruszył się nad śmiercią córki Jaira i wskrzesił ją do życia. W każdym z tych uzdrowień współczesny człowiek odnajduje siebie, swoją drogę do Boga, który uzdrawia. Chociaż zmienił się świat i myślenie ludzi o świecie, nie zmieniła się Miłość Boga do człowieka. Bóg wciąż jest taki sam. Proponujemy lectio divina do uzdrowień Jezusa w Ewangelii św. Łukasza. Jezus i dziś może cię uleczyć z najcięższych chorób! Innocenzo Gargano Uważajcie jak słuchacieLectio divina do Ewangelii św. Łukasza W tej książce zostały zebrane lectio divina tekstów Ewangelii Łukasza przeprowadzone przez o. Innocentego Gargano. Dzięki wprowadzeniu do metody lectio divina te rozważania mogą być wielką pomocą dla każdego, kto ma szczerą wolę słuchania Słowa Jezusa i wejścia w jego tajemnicę, aby dać się przez nie przemieniać. Ostatnia aktualizacja: Ponadto dziś także w Martyrologium: W Antiochii - św. Asklepiadesa, męczennika. Był ósmym biskupem tego miasta. Jego wspomnienie przekazał nam w swej Historii Euzebiusz. oraz:św. Atenodora, biskupa i męczennika (+ III w.); św. Juliana (+ 377); św. Justa, męczennika (+ III w.)

Patron służby zdrowia św. Łukasz jest z każdym chorym i cierpiącym, który przez innych został już może opuszczony.

Kruchość ludzkiego życia i zdrowia skazuje nas niejednokrotnie na potrzebę pomocy ze strony innych osób oraz instytucji. Zawód lekarza wymaga specjalistycznej wiedzy, doświadczenia i powołania. Na nic bowiem nie zda się postęp medyczny bez ludzkiej wrażliwości. 18 października przeżywamy w liturgii Kościoła Katolickiego wspomnienie św. Łukasza – patrona lekarzy i Służby Zdrowia. Święty Łukasz przekazał Kościołowi wielki dar: trzecią Ewangelię i dzieje Apostolskie. Jego księgi zostały uznane przez wszystkich chrześcijan. Najstarszy znany wizerunek św. Łukasza przedstawia go jako brodacza w tradycyjnym stroju rzymskim ze zwojem Świętej Księgi. Jego symbolem przedstawianym w sztuce jest wół ,ponieważ swoją Ewangelię zaczyna opisem ofiary Starego Testamentu. Tradycja podaje , że był malarzem, ponieważ w przepiękny plastyczny sposób przedstawił wiele scen ewangelicznych. Nadto podaje się, że był także lekarzem, potrafił dostrzec cierpienie i pochylał się nad ludźmi chorymi i cierpiącymi. Przedstawia Chrystusa z okresu głoszenia Dobrej Nowiny jako lekarza ciał i dusz. Święty Łukasz żyjąc według zasad ewangelicznych czerpał radość i pogodę ducha. Odznaczał się głęboką wiarą w boskie posłannictwo Jezusa. Święty Łukasz jako patron lekarzy i pracowników Służby Zdrowia wskazuje na konieczność budowania wrażliwej odpowiedzialnej relacji między lekarzem a pacjentem. Żyjemy i doświadczamy wszyscy kryzysu Służby Zdrowia w naszym kraju, trwające strajki lekarzy , czas pandemii sprawia wiele trudności w komunikacji lekarz pacjent. Mówi się, że taki stan rzeczy jest wynikiem wadliwego systemu. Jednak każdy system tworzą ludzie. Dobrze znany nam z Chrystusowej przypowieści Samarytanin udzielił pomocy poszkodowanemu wędrowcowi pomimo uprzedzeń i niechęci. Tak samo postępuje dobry lekarz, ponieważ dla niego najważniejsze jest dobro pacjenta. Trzeba nam zatem wciąż lekarzy i lekarek z powołania. Skalbmierz, 17 października 2021 rok Ks. Marian Fatyga

Tematy: św. Łukasz. Reklama. 2022-04-11. Pod patronem - św. Starostwa Powiatowego, oraz Dyrekcji, personelu i chorych szpital w Bolesławcu otrzymał za

18 października 2012 17:11/w Informacje, Kościół, Polska, Polska Radio MaryjaDziś obchodzimy wspomnienie św. Łukasza Ewangelisty – patrona lekarzy i całej Służby Zdrowia. Jest to dzień, w którym w sposób szczególny powinniśmy pamiętać o osobach, które są zawsze obecne przy ludziach chorych, a także modlić się w ich intencjach, aby nie brakowało im sił zarówno fizycznych jak i psychicznych w posłudze, jaką pełnią. Dzień św. Łukasza był także wspomnieniem ludzi ubogich, którzy zostali odepchnięci przez społeczeństwo, a także dniem ludzi niewiernych. To ostatnie wspomnienie, łączy się z dzisiejszym patronem, gdyż zanim przystał do św. Pawła, był poganinem. W średniowiecznych czasach, tego dnia odprawiano msze św., na których licznie zbierali się ludzie ubodzy. Modlono się wtedy, w sposób szczególny w intencji osób niewiernych. Św. Łukasz nie bez powodu został wybrany na patrona Służby Zdrowia. Biorąc do ręki Pismo Św. możemy odczytać, że on sam był nawróconym lekarzem antiocheńskim, Grekiem z pochodzenia. W swojej Ewangelii, bardzo szczegółowo opisał wszystkie sytuacje, wydarzenia, które wiązały się ze stanem zdrowia ludzi. Przywołać możemy liczne uzdrowienia, chociażby: uzdrowienie teściowej Piotra (Łk. 4, 38- 41), uzdrowienie trędowatego czy paralityka, które opisał w rozdziale 5 swej Ewangelii. W jego opisach daje się zauważyć, wielką pasję, a raczej powołanie do służby chorym i cierpiącym. Dlatego też dziś stał się opiekunem wszystkich tych, którym bliskie sercu jest zdrowie i życie ludzkie. Atrybutami św. Łukasza są przede wszystkim przyrządy medyczne. Niedawno rozpoczęliśmy w Kościele Rok Wiary, w związku z tym wydarzeniem ks. abp Zygmunt Zimowski- doktor teologii, przewodniczący Papieskiej Rady ds. Duszpasterstwa Chorych i Służby Zdrowia, w swoich słowach nawiązał do słów błogosławionego Jana Pawła II, który widział w szpitalach miejsce nowej Ewangelizacji. „Posiłkując się stwierdzeniem Jana Pawła II, który mówił właśnie, że szpital jest takim miejscem odnowienia duchowego, a więc szpital jako miejsce nowej Ewangelizacji, misja duchowa i humanitarna. Chodzi o to, żeby kapelani, którzy pracują w szpitalach i te różne grupy duszpasterskie, nawet również ludzie świeccy czy też parafie, zobaczyli w chorym człowieku, tego który potrzebuje naszej pomocy”- zaznaczył ks. abp Zimowski. Podkreślił także potrzebę Służby Zdrowia, dla tych którzy są chorzy i cierpiący. „Myślę, że to są takie wyznaczniki Roku Wiary dla ludzi chorych, dla służby zdrowia, żebyśmy byli zawsze blisko swoim sercem i swoim uczuciem z tymi, którzy cierpią”– podkreślił ks. abp Zygmunt Zimowski. Dźwięki: Pobierz Pobierz

. 253 298 131 387 72 410 131 324

św łukasz patron służby zdrowia